Archi-Couture blogu, günümüz mimarisinin içinde bulunduğu gösteri ve yanılsama dünyasını bir kez daha gözler önüne seriyor.Yavaş yavaş mimarlık dünyamızı esir almakta olan haut-couture mimarisini eleştiren bu blog “Mimari Çizim Tarihi ve Teorisi” dersi kapsamında yapılan kolajlardan oluşuyor.
Geleneksel kes-yapıştır yöntemiyle yapılan kolajların ana temasını bina-giysi tasarımı ilişkisi ya da beden-dış yüzey arasındaki karşılıklı etkileşim oluşturuyor. İnşa edildikleri bağlamdan koparılan (daha doğrusu makasla kesilen) şaşaalı gökdelenler, gözalıcı şirket merkezleri haut-couture giysilere dönüşüp anonim bedenlere giydiriliyor (daha doğrusu yapıştırılıyor).Kolajlardaki toplu eleştiri, geçiçilik, yüzeyselcilik yada bir başka deyişle “yanılsama dünyası” üzerine odaklanıyor. Gizli bir strüktür üzerine asılan giydirme cephelerin, kaplamalarda kullanılan göz alıcı malzemelerin, iç mekanlarla örtüşmeyen dış yüzeylerin neden tercih edildiklerini sorgulamamıza vesile oluyor.
Postmodern mimarlığın manifestosu sayılan Las Vegas’ın Öğrettikleri adlı kitapta, Robert Venturi, Steven Izenour ve Denise Scott-Brown’ın 1972 yılında postmodern tasarım tipini “dekore edilmiş barınak” [decorated shed] olarak tanımlar. Bu, simgelerin üzerine sonradan eklendiği alışılagelmiş bir barınaktır. Venturi ve arkadaşlarınının yazdıklarından 30 küsur yıl sonra, günümüzde dekore edilmiş barınak kavramının değişime uğradığını söylemek doğru olacaktır. Dekore edilmiş barınak artık bir giysiye, hem de haute-couture giysisine dönüşmüştür. Elbette bu giysiler bedenle var olur. Aynı şekilde kolajlardaki binaların tümünün işlevsel bir içleri vardır. Fakat iç ile dış arasındaki bu bağlantısızlık dışın daha dikkat çekici, daha alımlı, daha cazibeli, daha ihtişamlı olmasını mümkün kılmıştır.
Mimarlık ideolojisinin son yıllarda yaşadığı değişimi görsel bir dille anlatan Archi-couture blogunun bu alandaki tartışma kültürüne katkı sağlayacağı düşüncesindeyiz. Açalya Allmer
.jpg)
